Mijn eerste week in Gambia

Wat een drukke maar oh zo leuke eerste week heb ik gehad. Laat ik maar beginnen bij het begin. Na een vlucht van 6 uur zetten ik mijn eerste stappen op Afrikaanse bodem. Mijn god het is hier dus echt warm dacht ik. Toen ik het vliegveld uit kwam gelopen werd ik ook nog eens hee warm ontvangen door Helma (mijn kamergenoot), Veronic (de manager), Amadou (onze buschauffeur) en een paar kinderen van Second Home. Nu ging het dan echt beginnen. Na een rit van 30 minuten arriveerde we bij Second Home, de plek waar ik ook de komende 2,5 maand zal verblijven. Hier heb ik de andere kinderen ontmoet en de nanny’s (Mariana en Amy). Ook maakte ik meteen kennis met de Gambiaanse keuken aangezien ik nog moest eten. Als je niet van pittig eten en rijst houdt dan ben je in Gambia aan het verkeerde adres hoor.
Mijn eerste Gambiaanse gerecht was Domoda, bereid door Oumi (de kok bij SH) geserveerd op een dienblad waar we met de nanny’s van konden eten. 
Het is hier namelijk heel normaal om van een schaal te eten met z’n allen. Mijn eerste ochtend begon om half 8, wat ik kon zien als uitslapen want normaal gesproken begint mijn doordeweekse dag ik 6 uur. Dan staan de kinderen op en helpen we met douchen en het maken van het ontbijt. Mijn ontbijt bestaat tot nu toe uit stokbrood met de meest bijzondere combinaties, zoals  ui met mayonaise, bonen met tomatensaus of macaroni met cornedbeef en heeeel veel peper. Na het ontbijt vertrekken we per bus om half 8 naar de 3 verschillende scholen waar de 10 kinderen zitten. Nou ik moet zeggen de eerste dag heb ik toch met samen geknepen billen in het busje gezeten. 1 omdat er hier gaten in de wegen zitten zo diep dat je er bijna in kan zwemmen en 2 omdat er geen verkeersregels zijn. Nouja één regel wanneer je toetert heb je voorrang. Oja we nemen niet alleen onze 10 kinderen (inclusief 2 met een rolstoel) mee maar onderweg pikken we ook nog 8 andere kinderen op. En nu zul je denken dan hebben ze wel een grote bus, nou niet dus. De bus heeft namelijk 8 zitplaatsen. Dus ze weten hier heel praktisch om te gaan met weinig ruimte. Nadat Helma en ik de kinderen hadden afgezet zijn we terug gegaan naar SH, waar ik de watchman (Bubakar) ontmoette. Hij bewaakt in de nacht het terrein van SH. Ik ben er ook achter gekomen dat hij bananenbomen kan snoeien. Deze Nederlands lange Jan is namelijk te groot om er onderdoor te kunnen lopen. Ook was Bubakar onze tourguide op de Serakunda markt. Als je met een lokaal iemand gaat wordt je als blanke niet zo snel meer aangesproken door verkopers. Tussen 2 en 3 komen de kinderen terug van school.

Woensdagavond trad het eerste Afrikaanse probleempje op, namelijk het water was op. Dus moest er een andere manier bedacht worden om toch te kunnen douchen. We hadden gelukkig wat water kunnen halen bij de buren. En geloof het of niet maar met dat ijskoude water en een klein emmertje heb ik gedoucht. 

Op donderdag zijn Helma, Veronic, Aisha (de stagiair van de Gambiaanse directeur van SH, Amadou) en ik naar 2 kindjes gaan kijken die misschien bij SH komen te wonen. Hiervoor moesten we per boot de rivier overvaren. In de compount (een paar huisje bij elkaar waar een flinke muur om heen staat en vaak families bij elkaar wonen) van het laatste kindje waren we nog geen 2 minuten of er stonden zo’n 15 kinderen om ons heen. Kindjes hier zijn namelijk erg nieuwsgierig wanneer ze een blanke zien.  Op de terug weg naar SH zijn we even gestopt om een watermeloen te kopen, want ik kwam er achter dat het al half 3 was en ik om half 8 voor het laatst had gegeten. 

Op vrijdag zijn Helma en ik mee geweest naar de school van Cherno (een van de SH kinderen). Hij gaat naar een reguliere school. Het was heel mooi om te zien hoe sommige leraren les gaven. Op de scholen hier is het heel normaal als de leraar zomaar het lokaal uit loopt of met z’n voeten op tafel gaat zitten. Na dit schoolbezoekje zijn we kinderen van SH naar huis gaan brengen. In het weekend gaan de kinderen namelijk terug naar hun eigen compount. Hierna zijn we even gestopt in Tanjeh. Hier komen alle boten met hun vis binnen. Ik zal jullie het omschrijven van de lucht besparen. 

De kinderen zijn weg dus het weekend kon beginnen. Helma, Amy en ik zijn samen wat gaan eten bij een lokaal restaurantje. Je gelooft het of niet maar ik heb voor omgerekend 89 cent gegeten. Hiervan heb ik de helft maar op omdat het zoveeeel was, dus je kunt eigenlijk zeggen dat ik voor 45 cent heb gegeten. En lekker dat het was!! 
Ook heb ik Amy’s familie ontmoet, zo’n lieve en gastvrije mensen. Tot zo ver mijn eerste week in Gambia, onder het kopje foto’s zal ik wat foto’s plaatsen van deze eerste week. 
 

Als je op de hoogte wil blijven van mijn verhalen is het handige om met te volgen. Hiervoor moet je alleen even je e-mailadres invullen, zodat je een mailtje ontvangt wanneer ik iets plaats😁

Gambiaanse woorden:

- Nanguadef —> Hallo, hoe gaat het? 
- Manguifii    —> Het gaat goed. 
- jerejeuf       —> Dankjewel